HOME | DD

Description
Czwarty raz?

Znowu nowa karta, hihihi \o/

Drugi remont karty \o/

Remont karty, yey \o/

I m i ę: Isil

N a z w i s k o: -
W i e k: 16

P ł e ć: kobieta

P o c h o d z e n i e: Południowe Plemię Wody

D a t a u r o d z e n i a: 17 lutego

W z r o s t: 162cm

U m i e j ę t n o ś c i: tkanie wody rozwinięte w dużym stopniu, magia uzdrawiania, chociaż wciąz nie jest w niej najlepsza, przenoszenie się do swiata duchów (czasem bardzo randomowe)

C h a r a k t e r: Wesoła, ciekawa świata, może nawet ciekawska. Uwielbia podróżować, nie może długo usiedzieć w jednym miejscu; inteligentna, chociaż uczy się na własną rękę. Lubi poznawać nowych ludzi, jest otwarta, żywiołowa, optymistka. Dość impulsywna, zrobi coś, zanim pomyśli, co często działa na jej niekorzyść. Może sprawiać wrażenie wyszczekanej, ale zazwyczaj nie ma na myśli nic złego, irytuje się, kiedy nie może ubrać myśli w słowa. Roztrzepana, czasem zapominalska. Niezbyt przejmuje się tym, co na siebie wkłada, grunt, żeby było wygodne, ale nie jest niechlujna. Jej wielką wadą są lepkie ręce, nie ma zbyt dużo pieniędzy, wiec potrafi czasem coś zakosić, najczęściej jednak nie jest to jedzenie, a błyskotki, na które normalnie nie byłoby jej stać.

L u b i:
-jedzenie,
-podróże,
-przeróżnego rodzaju błyskotki i świecidełka (chociaż raczej je chomikuje, a nie nosi na sobie-zbyt cenne), ale też bibeloty związane z odwiedzaniem nowych miejsc,
-książki,
-spanie.
N i e l u b i:
-wczesnych pobudek,
-zbytniego rygoru,
-wyniosłych, zadzierających nosa ludzi,
-

B i o g r a f i a: Nie wie praktycznie nic o sobie, ani o swoim pochodzeniu. Jej rodzice nie są znani, prawdopodobnie zginęli, a Isil, jeszcze jako niemowlę, została podrzucona do malutkiej wioski, oddalonej nieco od stolicy. Jej mieszkańcy byli dość zacofani, niechętnie przyjmowali nowinki technologiczne, oprócz tego, społeczeństwo było bardzo ze sobą zżyte, dlatego nagłe pojawienie się dziwnie wyglądającego dziecka (w końcu białe włosy nie są czymś powszechnym) nie ucieszyło nikogo. Dziewczynką zajęła się jednak starsza kobieta, Phao, pełniąca rolę uzdrowicielki. Szybko pokochała małą i traktowała ją jak swoją córkę, której niestety nigdy mieć nie mogła. Isil dorastała więc w szczęściu i dobrobycie i chociaż wciąż niektórzy mieszkańcy wioski byli sceptyczni, co do niej, Phao nigdy nie pozwoliła powiedzieć na nią złego słowa. Kiedy dziewczynka podrosła, zaczęła jednak zauważać swoją inność, chciała dowiedzieć się jak najwięcej o sobie i swojej rodzinie, nikt jednak nie znał odpowiedzi, których tak potrzebowała. Zrezygnowana niepowodzeniem dziewczyna postanowiła dopasować się do reszty społeczeństwa, chciała upodobnić się do reszty dzieci chociażby przez przefarbowanie włosów, jednak staruszka nie pozwoliła jej tego zrobić i obiecała, ze zrobi wszystko, żeby pomóc jej poznać odpowiedzi na dręczące ją pytania. Jako, że Isil lubiła zapuszczać się poza teren wioski, postanowiła zacząć uczyć ją tkania wody, do którego przejawiała predyspozycje, żeby mogła sobie poradzić w razie napotkania problemów. To ja zupełnie pochłonęło, od chwili, kiedy odbyła pierwszą lekcję z Phao, nie potrafiła myśleć o niczym innym, chciała stawać się coraz lepsza, a magia żywiołu sprawiała jej wielką radość. Sama studiowała masę książek na ten temat i poświęcała na treningi długie godziny, chwilowo rezygnując ze swoich wycieczek. W dość szybkim czasie uczeń przerósł mistrza, jako, ze kobieta specjalizowała się głównie w magii uzdrawiania, Isil nie potrzebowała wiele czasu, żeby przegonić ją w umiejętnościach. W wieku 12 lat, Phao z ciężkim sercem wysłała swoją małą podopieczną do stolicy, pod opiekę swojej siostry, żeby tam mogła nauczyć się więcej. Isil była na początku przytłoczona wielkim miastem, wszystko było tu takie inne od tego, co znała, szybko jednak zaadaptowała się w nowym miejscu, mogła też uczyć się tkania wody od największych mistrzów, co bardzo jej odpowiadało. W końcu, po kilku latach ciężkiej pracy, postanowiła wyruszyć samodzielnie w podróż po świecie. Chciała zobaczyć nowe miejsca, poznać inne kultury i przede wszystkim- spróbować dowiedzieć się więcej o sobie. Znała dobrze historię o ksieżniczce Yue i wiedziała, ze jej włosy nie są przypadkiem, jej rodzice musieli bardzo jej pragnąć, tak bardzo, ze duchy im pomogły, dlaczego więc została sama? No, moze nie do końca sama, zdarzało jej się wyczuwać przy sobie obecnosć nadprzyrodzonych sił, a czasem podczas snu niekontrolowanie zagłębiała się w ich świat. Na początku nie traktowała tego jedna poważnie i uznawała za majaki senne, dopiero później, kiedy zaczęła o tym czytać, dowiedziała się, że to coś wiecej, dalej jednak ma problemy z kotrolą. Przypadkiem podczas jednej ze swoich podróży usłyszała o Nefrytowym Smoku, informacja zaciekawiła ją i starała się dowiedzieć więcej o organizacji. To było coś dla niej, postanowiła, ze za wszelką cenę musi się tam dostać, chciała udowodnić coś sobie, ale też wszystkim, którzy kiedyś w nią nie wierzyli. Ona, dziecko bez przeszłości, może sama zapisać się na kartach historii.

D o d a t k o w e I n f o r m a c j e: jedyną pamiątką po rodzicach jest naszyjnik, który nosi zawsze przy sobie, ma nadzieję, że to kiedyś pomoże jej w dowiedzeniu się więcej o swoim pochodzeniu.

♥zaręczona~ (16.10)

Description
Czwarty raz?

Znowu nowa karta, hihihi \o/

Drugi remont karty \o/

Remont karty, yey \o/

I m i ę: Isil

N a z w i s k o: -
W i e k: 16

P ł e ć: kobieta

P o c h o d z e n i e: Południowe Plemię Wody

D a t a u r o d z e n i a: 17 lutego

W z r o s t: 162cm

U m i e j ę t n o ś c i: tkanie wody rozwinięte w dużym stopniu, magia uzdrawiania, chociaż wciąz nie jest w niej najlepsza, przenoszenie się do swiata duchów (czasem bardzo randomowe)

C h a r a k t e r: Wesoła, ciekawa świata, może nawet ciekawska. Uwielbia podróżować, nie może długo usiedzieć w jednym miejscu; inteligentna, chociaż uczy się na własną rękę. Lubi poznawać nowych ludzi, jest otwarta, żywiołowa, optymistka. Dość impulsywna, zrobi coś, zanim pomyśli, co często działa na jej niekorzyść. Może sprawiać wrażenie wyszczekanej, ale zazwyczaj nie ma na myśli nic złego, irytuje się, kiedy nie może ubrać myśli w słowa. Roztrzepana, czasem zapominalska. Niezbyt przejmuje się tym, co na siebie wkłada, grunt, żeby było wygodne, ale nie jest niechlujna. Jej wielką wadą są lepkie ręce, nie ma zbyt dużo pieniędzy, wiec potrafi czasem coś zakosić, najczęściej jednak nie jest to jedzenie, a błyskotki, na które normalnie nie byłoby jej stać.

L u b i:
-jedzenie,
-podróże,
-przeróżnego rodzaju błyskotki i świecidełka (chociaż raczej je chomikuje, a nie nosi na sobie-zbyt cenne), ale też bibeloty związane z odwiedzaniem nowych miejsc,
-książki,
-spanie.
N i e l u b i:
-wczesnych pobudek,
-zbytniego rygoru,
-wyniosłych, zadzierających nosa ludzi,
-

B i o g r a f i a: Nie wie praktycznie nic o sobie, ani o swoim pochodzeniu. Jej rodzice nie są znani, prawdopodobnie zginęli, a Isil, jeszcze jako niemowlę, została podrzucona do malutkiej wioski, oddalonej nieco od stolicy. Jej mieszkańcy byli dość zacofani, niechętnie przyjmowali nowinki technologiczne, oprócz tego, społeczeństwo było bardzo ze sobą zżyte, dlatego nagłe pojawienie się dziwnie wyglądającego dziecka (w końcu białe włosy nie są czymś powszechnym) nie ucieszyło nikogo. Dziewczynką zajęła się jednak starsza kobieta, Phao, pełniąca rolę uzdrowicielki. Szybko pokochała małą i traktowała ją jak swoją córkę, której niestety nigdy mieć nie mogła. Isil dorastała więc w szczęściu i dobrobycie i chociaż wciąż niektórzy mieszkańcy wioski byli sceptyczni, co do niej, Phao nigdy nie pozwoliła powiedzieć na nią złego słowa. Kiedy dziewczynka podrosła, zaczęła jednak zauważać swoją inność, chciała dowiedzieć się jak najwięcej o sobie i swojej rodzinie, nikt jednak nie znał odpowiedzi, których tak potrzebowała. Zrezygnowana niepowodzeniem dziewczyna postanowiła dopasować się do reszty społeczeństwa, chciała upodobnić się do reszty dzieci chociażby przez przefarbowanie włosów, jednak staruszka nie pozwoliła jej tego zrobić i obiecała, ze zrobi wszystko, żeby pomóc jej poznać odpowiedzi na dręczące ją pytania. Jako, że Isil lubiła zapuszczać się poza teren wioski, postanowiła zacząć uczyć ją tkania wody, do którego przejawiała predyspozycje, żeby mogła sobie poradzić w razie napotkania problemów. To ja zupełnie pochłonęło, od chwili, kiedy odbyła pierwszą lekcję z Phao, nie potrafiła myśleć o niczym innym, chciała stawać się coraz lepsza, a magia żywiołu sprawiała jej wielką radość. Sama studiowała masę książek na ten temat i poświęcała na treningi długie godziny, chwilowo rezygnując ze swoich wycieczek. W dość szybkim czasie uczeń przerósł mistrza, jako, ze kobieta specjalizowała się głównie w magii uzdrawiania, Isil nie potrzebowała wiele czasu, żeby przegonić ją w umiejętnościach. W wieku 12 lat, Phao z ciężkim sercem wysłała swoją małą podopieczną do stolicy, pod opiekę swojej siostry, żeby tam mogła nauczyć się więcej. Isil była na początku przytłoczona wielkim miastem, wszystko było tu takie inne od tego, co znała, szybko jednak zaadaptowała się w nowym miejscu, mogła też uczyć się tkania wody od największych mistrzów, co bardzo jej odpowiadało. W końcu, po kilku latach ciężkiej pracy, postanowiła wyruszyć samodzielnie w podróż po świecie. Chciała zobaczyć nowe miejsca, poznać inne kultury i przede wszystkim- spróbować dowiedzieć się więcej o sobie. Znała dobrze historię o ksieżniczce Yue i wiedziała, ze jej włosy nie są przypadkiem, jej rodzice musieli bardzo jej pragnąć, tak bardzo, ze duchy im pomogły, dlaczego więc została sama? No, moze nie do końca sama, zdarzało jej się wyczuwać przy sobie obecnosć nadprzyrodzonych sił, a czasem podczas snu niekontrolowanie zagłębiała się w ich świat. Na początku nie traktowała tego jedna poważnie i uznawała za majaki senne, dopiero później, kiedy zaczęła o tym czytać, dowiedziała się, że to coś wiecej, dalej jednak ma problemy z kotrolą. Przypadkiem podczas jednej ze swoich podróży usłyszała o Nefrytowym Smoku, informacja zaciekawiła ją i starała się dowiedzieć więcej o organizacji. To było coś dla niej, postanowiła, ze za wszelką cenę musi się tam dostać, chciała udowodnić coś sobie, ale też wszystkim, którzy kiedyś w nią nie wierzyli. Ona, dziecko bez przeszłości, może sama zapisać się na kartach historii.

D o d a t k o w e I n f o r m a c j e: jedyną pamiątką po rodzicach jest naszyjnik, który nosi zawsze przy sobie, ma nadzieję, że to kiedyś pomoże jej w dowiedzeniu się więcej o swoim pochodzeniu.

♥zaręczona~ (16.10)